Cholesterol – Twój wróg czy przyjaciel?

„Cholesterol nie przyczynia się do rozwoju choroby wieńcowej” ? To cytat z opracowania prof. dr hab. med. Waltera Hartenbacha. Okazuje się, że poziomu cholesterolu we krwi nie da się obniżyć na dłuższy czas przy pomocy leków, gdyż po zaprzestaniu zażywania tabletek zawsze wraca on do wartości wyjściowej. Badania dowodzą, że nie ma jednej wartości cholesterolu dla wszystkich. Każdy z nas jest indywidualnym, niepowtarzalnym człowiekiem i stężenie lipidów we krwi może się wahać od 200 mg/dl do 250 mg/dl. Jeszcze parę lat wstecz normą był poziom właśnie 250 mg/dl. Na całym świecie przyjmuje się, że średnia wartość stężenia cholesterolu dla osoby dorosłej wynosi 250 mg/dl. Poziom ten waha się w zależności od obciążenia organizmu, a u 20% ludności wynosi od 300 mg/dl do 350 mg/dl i zazwyczaj  jest oznaką wysokiej aktywności i witalności człowieka.

Cholesterol jest prekursorem (czyli bierze udział w tworzeniu) hormonów sterydowych, w tym najważniejszego, hormonu stresu ? kortyzolu. Tak więc, każdorazowe obniżanie jego poziomu powoduje ograniczenie produkcji hormonów (brak surowca), co pociąga za sobą spadek wydolności psychicznej i fizycznej. Dlaczego wielu pacjentom, u których stwierdzono poziom cholesterolu 220 mg/dl zaleca się leki na obniżenie cholesterolu. I  tak często słyszą od lekarza ?Te tabletki będzie pan musiał brać już do końca życia?. Chyba wszyscy wiemy, że tabletki podawane są podczas choroby. Choroba to stan przejściowy dla organizmu, który w każdej minucie dąży do równowagi i zdrowia. Nie możemy więc żywić się tabletkami. Po poprawie stanu zdrowia przestajemy zażywać leki, ponieważ w kryzysowej sytuacji bardzo nam pomogły, a jak kryzys minął powinniśmy się z nimi rozstać bez żalu. Leki mają wiele działań ubocznych i jak wszystko nie powinny być nadużywane, gdyż w nadmiarze mogą nam zaszkodzić.

Każdorazowe obniżanie poziomu cholesterolu powoduje ograniczanie produkcji hormonów co pociąga za sobą spadek wydolności psychicznej i fizycznej. Stwierdzono, że wszelkiego rodzaju obciążenia naszego organizmu, ciężkie przejścia natury psychicznej (tragedia, wypadek, śmierć bliskiej osoby, silne stresy) czy też fizycznej (intensywny trening, choroby, przejście operacji) zwiększają poziom stężenia hormonu stresu ( kortyzolu) we krwi, a tym samym jego podstawowego składnika strukturalnego,  cholesterolu. Badając cholesterol należy badanie powtórzyć dwa lub trzy razy w pewnych odstępach czasu, aby obiektywnie i rzetelnie upewnić się, że dzieje się coś niepokojącego w organizmie pacjenta. Zbyt niski poziom cholesterolu, np. poniżej 180 mg/dl jest również niepokojący i ma konkretne konsekwencje.