Cholesterol – Twój wróg czy przyjaciel?

Podsumowując, prawidłowy przebieg wielu istotnych funkcji życiowych zależy od cholesterolu. Uczestniczy on w syntezie hormonu sterydowego, kortyzolu. Hormon ten zwany hormonem stresu, aktywizuje glukozę i potas. Te dwie substancje sterują wszelką aktywnością umysłową oraz fizyczną. Ponadto kortyzol jest często substancją antyalergiczną oraz podnosi krzepliwość krwi. Stabilizuje również czynność serca i krążenia, podnosi ciśnienie krwi, hamuje nadmierny rozrost komórek a w konsekwencji zwyrodnienia nowotworowe. Cholesterol uczestniczy w syntezie hormonów płciowych żeńskich i męskich, które odpowiadają za określone funkcje życiowe, budowę mięśni i kości (sterydy anaboliczne) oraz regulację potrzeby snu. Jest również podstawowym składnikiem hormonu aldosteronu, który reguluje całą przemianę mineralną (elektrolitów) w ustroju.

Cholesterol odgrywa kluczową rolę w syntezie witaminy D, odpowiedzialnej za budowę kości i stawów. Ponadto, to podstawowy składnik mitochondriów i błon komórkowych w biliardach ludzkich komórek, przez co zapewnia właściwą czynność wszystkich narządów.

Zbyt niskie stężenie cholesterolu we krwi może być również przyczyną zaparć.

Cholesterol powstaje w wątrobie i wykorzystywany jest do produkcji kwasów żółciowych. Kwasy te w jelitach służą do trawienia tłuszczów. Umożliwiają ich wchłanianie tłuszczów i odpowiadają za regularne oddawanie stolca. Zbyt mała ilość cholesterolu ogranicza wydzielanie kwasów żółciowych, a to skutkuje osłabieniem perystaltyki jelit i powoduje zaparcia w bardzo zróżnicowanej postaci. Sami możemy się domyślić, ileż zamieszania w naszych organizmach wywołują leki obniżające poziom cholesterolu.

Już w 1996 r. dr T. Newman i dr S. Halley z Uniwersytetu San Francisco wykazali, że większość z dostępnych na rynku leków obniżających poziom cholesterolu, szczególnie statyny i fibraty, ma udokumentowane w testach na zwierzętach właściwości rakotwórcze i to w dawkach przepisywanych setkom tysięcy ludzi.

Tak więc przed podjęciem decyzji o zażywaniu leków obniżających poziom cholesterolu należy zastanowić się nad bilansem zysków i strat. Może  bardziej skutecznym i mniej szkodliwym rozwiązaniem problemu powinna być zmiana przyzwyczajeń żywieniowych. Zdarzają się nieliczne przypadki kiedy należy pacjenta wspierać lekami. Najczęściej wystarczy zmiana sposobu żywienia. Poprawa jest widoczna już po 3-4 tygodniach.

Bibliografia:

• „Mity o cholesterolu” prof. dr hab. med. Walter Hartenbach
• „Dlaczego zwierzęta nie dostają zawałów serca” dr med. Matthias Rath
• „Biochemia Harpera”