J.M. Powiem tak. Od czasu kiedy przemysł farmaceutyczny postanowił odmierzać swój „terapeutyczny” sukces na giełdach finansowych świata, jego dochody są już dziś bez mała rzędu jednego tryliona dolarów na rok. Daje mu to 17 pozycję, jeśli porównalibyśmy wysokość dochodu w stosunku do dochodów najbogatszych krajów świata. Czy znajduje to odzwierciedlenie w spadku zachorowań i zgonów z powodu chorób przewlekłych? Nie sądzę. Powiem więcej. Zachłanność tego przemysłu, dzięki mechanizmom jakie nim rządzą, jakby nie miała końca. Dziś jest już mowa o restrykcjach, które od roku 2012 mają w zdecydowany sposób utrudnić dostęp pacjentom do leków pochodzenia naturalnego, witamin czy minerałów. W żadnym wypadku podobne restrykcje nie dotyczą farmaceutyków. Co to oznacza w praktyce? Dalszy wzrost zachorowań na choroby przewlekłe, które wypada leczyć… A trzeba wiedzieć, że np. brak jednego minerału w organizmie przez dłuższy okres czasu, to nie kwestia czy, ale kiedy wystąpi taka lub inna choroba. Trzeba wiedzieć, że brak witaminy lub aminokwasu odniesie podobny skutek. Przeto radziłbym tym wszystkim, którym miłe jest własne i własnych dzieci zdrowie, wspólnie i bez zahamowań walczyć o utrzymanie praw gwarantujących pacjentom niezależność wyboru co do rodzaju oraz sposobu leczenia. Takie prawa zapisane są przecież w Konstytucji oraz Deklaracji Helsińskiej. Czasu mamy zatem niewiele. Kiedy oddamy władzę nad naszym ciałem w ręce niewidzialnych biurokratów z UE (Alimentarus Commission), pozbawimy się tym samym intymności jaka ma miejsce pomiędzy lekarzem oraz pacjentem. Nie wyzbywajmy się więc prawa do podejmowania decyzji dotyczących własnego ciała. Nasza bierność, może wróżyć tylko jedno – nic dobrego. Ani dla nas ani dla przyszłych (naszych!) pokoleń.
W.J. W sierpniowym Optymalniku wydrukowaliśmy obszerne fragmenty rozdziału o hormonalnej terapii zastępczej. W swojej książce „Od lekarza do grabarza” opisujesz dalej wiele innych szokująco nieskutecznych, a powszechnie stosowanych terapii, które wprzęgają miliony osób w machinę pseudoleczenia. Dotyczy to tak ciężkich chorób jak cukrzyca, rak, miażdżyca, kolagenozy, stwardnienie rozsiane, sklerodermia itp. Chciałbym na zasadzie advocatus diaboli zadać pytanie, w jakich obszarach, Twoim zdaniem, medycyna akademicka jest skuteczna i czy bywa skuteczna w leczeniu chorób przewlekłych?
Ekomedycynę J.Maslanki czytamy i komentujemy rodzinnie.Od 20 lat {odkąd poznałam i zasosowałam odżywianie komórkowe.zaczęłam czytac informacje -choć wiem,że niepełne_na opakowaniach towarów ,zaczęłam preferowac żywność ekologiczną – od znajomych rolników,od roku stosujemy suplementację komórkową dr-a Ratha w zasadzie jesteśmy zdrowymi staruszkami 81i 83 lata.[z wyj.wypadków i połamań }Co jakiś czas robię badanie kontrolne,Choc ujażniony Lupus erytematosus Dysseminantus wymaga czujności-utrzymania wysokiej odpornosci organizmu.Mam pytanie dot.mojego męża:jest synem rolnika ,wychowanym w trudnych warunkach wojennych na mleku,twarogu,chlebie i tym co ziemia zrodziła.Od wczesnego dzieciństwa lubił jeść kostki cukru.Póżniej różne sładycze jadł bez ograniczen .Tak jest do dziś.jest okazem zdrowia .Lekarze dziwią sie Ze jego trzustka jest bez zarzutu.wszystkie badane parametry w normie.Jego 5 sióstr mają poważne problemy zdrowotne:cukrzyca{siostra,siostrzenica.wujek} wątroba ,rak jelita grubego,serce{zastawki}jelita ,woreczek żólciowy i td,On jeden jest okazem zdrowia mimo,że odżywia się „swojsko” ale w kombinacjach przez innych nie do przełknięcia:wszystko słodzi dosładza ,spożywa dużo mleka twarogu,śmietany.żadnych” kupnych” soczków zupek itp. I jak ma sie do tego „cukier to biała smierć? prosimy o komentarz mailem.Maria.