Istnieje mnóstwo podręczników doradzających, jak skutecznie wtłoczyć glukozę w mięśnie bezpośrednio po zawodach, poprzez spożywanie węglowodanów prostych, zmuszających trzustkę do nadprodukcji insuliny. Generalnie poprawia to osiągi sportowe, ale niestety jednocześnie hiperinsulinemia niszczy zdrowie. W normalnym życiu podstawowym źródłem energii są tłuszcze zapasowe. Gdyby nie tłuszcze, nasze organizmy, z glikogenem byłyby cięższe o 50kg. Dźwigając taki zbędny węglowodanowy ciężar nasi przodkowie przegraliby wyścig o życie i wymarli bezpotomnie. Nie zrobili tego, skoro my, ich potomkowie przyszliśmy na świat. Sporadyczne spalanie glukozy, z opisanych powyżej powodów, jest źródłem energii w stresie. Trenujący sportowiec nieustannie wprowadza swój organizm na szlaki metabolicznego stresu. Permanentny stres metaboliczny niszczy zdrowie. Skoro u przeciętnego człowieka zapas glikogenu nie przekracza 350g, [1 str.217], to jego trzykrotnie większa ilość u sportowców, rzędu 1000g, musi zaszkodzić. Musi tak samo zaszkodzić, jak wszystkie inne przesadne pomysły żywieniowe, które bujnie rozpleniły się w dwudziestym wieku.
PS. Filozof William Ockham żył w latach 1300-1349. Sformułował jedną z fundamentalnych zasad nauki. Jeżeli jakieś zjawisko można wytłumaczyć na gruncie już zweryfikowanej wiedzy, to nie należy tworzyć nowych hipotez. Zbędne, a często dziwaczne hipotezy, odcinamy brzytwą. Stąd pochodzi pojęcie brzytwy Ockhama. W ubiegłym miesiącu zakończyliśmy naukową podróż w przystani diety racjonalnej. Prawie czterdzieści lat temu Marek Ałaszewski, lider rockowego zespołu Klan, śpiewał: „Z brzytwą na poziomki wybiegał co rano”. My, z brzytwą Ockhama, wybierzemy się na spacer po dietetycznych zaułkach. Spróbujemy przetrzebić bujnie rozplenione przesądy i magiczną wiarę.
Piśmiennictwo:
- [1] Biochemia Harpera PZWL 1995
- [2] T.Drapała Podstawy chemii – podręcznik licealny 1995
- [3] A.Pilawski i wsp. Podstawy biofizyki PZWL 1985
- [4] E.Radwański Wstęp do techniki cieplnej PWN 1971
- [5] Lubert Stryer Biochemia PWN 2003
- [6] N. Wolański Czynniki rozwoju człowieka PWN 1987
- [7] J.B.Weir New methods for calculating metabolic rate with special reference to protein metabolism (1949)
Nie ma jeszcze komentarzy