W najbardziej radykalnej wersji, medycyna trwale okalecza; kiedy zawiodą takie procedury jak ograniczenie kalorii i tłuszczu w diecie, forsowny fitness, farmakologiczna terapia tłumienia apetytu, a nawet terapia psychiatryczna, wtedy pacjentom usuwa się część żołądka. Ta metoda boleśnie obnaża nieskuteczność i bezsilność obowiązującego paradygmatu.
Wydaje się, że kołem ratunkowym dla tonącej teorii są, powszechnie dziś proponowane, czynniki dodatkowe (co-factors). Na przykład, naukowcy poszukują wirusa otyłości u dzieci oraz genów odpowiedzialnych za otyłość. Ale czy zasadnicze modyfikacje genetyczne mogły nastąpić w populacjach na przestrzeni ostatnich 30-50 lat? Gołym okiem widać, że radykalnym zmianom uległo raczej nasze środowisko i sposób odżywania, a nie budowa genetyczna człowieka. Wydaje się, że wszystkie te nowe kierunki poszukiwań pozwalają jedynie pozorować postęp nie dostarczając w rzeczywistości żadnych odpowiedzi.
Taktyka uników
Zarówno Taubes, jak i wielu innych obserwatorów, odnotowuje fakt, że współczesny establishment naukowo- medyczny nagminnie nagłaśnia w mediach coraz to nowe badania, które rzekomo nie wykazują żadnej wyższości żywienia niskowęglowodanowego nad zalecanym wysokowęglowodanowym, zarówno w zakresie utraty wagi jak i poprawy takich parametrów zdrowia jak ciśnienie krwi, poziom glukozy we krwi, gospodarka lipidowa itp. Zwykle jednak, te tzw. „niskowęglowodanowe” diety, stosowane w badaniach porównawczych, są takie tylko z nazwy, ponieważ, oprócz roślinnych tłuszczów wielonienasyconych, dopuszczają spożycie 100 a nawet 150 gramów węglowodanów dziennie. Krytyczni lekarze i naukowcy pokazują, że przy tak dużym spożyciu cukrów, niemożliwe jest zaobserwowanie tzw. korzyści metabolicznej (metabolic advantage), zazwyczaj występującej przy prawdziwie niskowęglowodanowym żywieniu, które dopuszcza udział węglowodanów w diecie nie przekraczający 30-50 gramów dziennie. Istotny jest też fakt, że tylko radykalne ograniczenie węglowodanów w diecie wywołuje ketozę, która jest stanem fizjologicznie naturalnym i pożądanym dla uzyskania spadku wagi.
Taka taktyka establishmentu medycznego, nazywająca żywieniem niskowęglowodanwym diety, które takie nie są, jest zwykłym oszustwem. Pozwala ono podtrzymywać w oczach opinii publicznej nieprawdziwy pogląd, że nauka nie dostarcza dowodów na to, że żywienie niskowęglowodanowe korzystnie wpływa na zdrowie człowieka. Taka nieuczciwa nauka oczywiście nie może tego ani potwierdzić, ani obalić, bo jej badania nie testują tak naprawdę żywienia niskowęglowodanowego. Taubes dokumentuje, że badań dostarczających dowodów na wyższość żywienia wysokotłuszczowego/niskowęglowodanowego nad dietą niskotłuszczową jest w rzeczywistości coraz więcej. Jednak ich rezultaty prawie nigdy nie trafiają na pierwsze strony gazet lub popularnych portali internetowych.
Fascynacja technologia
Wygląda na to, że odżywianie, jako fundament zdrowia człowieka, traktowane jest przez współczesną medycynę po macoszemu a nawet jest ignorowane. Lekarze i naukowcy nie wykraczają często w swoich zaleceniach żywieniowych poza komunały drukowane w kolorowej prasie. Dzieje się tak m.in. dlatego, że skoncentrowanie się na odżywianiu nie daje pola do popisu farmakologii (np. patentowania leków) a nauce szansy do „zabawy” zaawansowanymi technologiami. Nowoczesna opieka medyczna zafascynowana jest jedynie tymi rozwiązaniami, za którymi stoi wysoka technika lub farmakologia. To dlatego wspaniale rozwinęła się medycyna ratunkowa, która potrafi „zdziałać cuda” i naprawić lub wymienić to, co się popsuło. Ale niestety nie potrafi sprawić, żeby się nie psuło, bo skupiła się nadmiernie na leczeniu choroby, a nie na podtrzymywaniu zdrowia. Skoncentrowała się na chorobie zamiast na zdrowiu.
Odrodzenie hipotezy węglowodanowej
W ostatnim dziesięcioleciu obserwujemy odrodzenie w USA hipotezy węglowodanowej. Coraz więcej lekarzy, badaczy i żywieniowców, rozczarowanych nieskutecznością obowiązującego paradygmatu, który, poza agresywną farmakologią, nie ma pacjentom wiele do zaoferowania w kwestii zachowania zdrowia, powraca do badań nad hipotezą węglowodanową, do stosowania diety niskowęglowodanowej. Lista zwolenników hipotezy węglowodanowej obejmuje m.in. takie postacie jak:
- dr Uffe Ravnskov,
- dr Mary Enig,
- dr Barry Groves,
- Sally Fallon,
- dr Donald Miller,
- dr Malcolm Kendrick,
- dr Michael Eades,
- dr. Mary Vernon,
- dr Mary Eades,
- dr Eric Westman,
- Chris Masterjohn,
- dr Larry Mccleary,
- dr Richard K. Bernstein,
- dr Jan Kwaśniewski,
- dr Loren Cordain,
- Aajonus Vonderplanitz,
- dr William Davis,
- dr David Ludwig,
- dr Andreas Eenfeld,
- dr Kilmer McCully,
- dr Paul J. Rosch,
- dr Ron Rosedale,
- dr Nancy Appleton,
- dr Kurt Harris,
- dr Wendy Pogozelski,
- Robb Wolf,
- dr Will Yancy,
- Gary Foster,
- dr John Briffa,
- dr Joseph Mercola,
- David Getoff,
- dr Datis Kharrazian,
- dr. Jonny Bowden,
- Nora Gedgaudas,
- Sean Croxton,
- dr Jeff Volek,
- dr Stepehen Phinney,
- dr Joe Leonardi.
Literatura alternatywnego paradygmatu
Wzrost znaczenia hipotezy węglowodanowej można zaobserwować na przykładzie coraz bogatszej literatury naukowej i popularno-naukowej poświęconej zaletom żywienia niskocukrowego. Tylko w ostatnich 10 latach ukazała się długa lista książek poświęconych tej tematyce. Oto niektóre z nich:
- Know Your Fats, Mary G. Enig (2000)
- Eat Fat Get Thin Barry Groves (2000)
- The Heart Revolution Kilmer S. McCully, Martha McCully (2000)
- The Protein Power LifePlan Michael R. Eades, Mary Dan Eades (2001)
- Dangerous Grains James Braly, Ron Hoggan (2002)
- The Modern Nutritional Diseases, Alice Ottoboni, Fred Ottoboni (2002)
- The Cholesterol Myths Uffe Ravnskov (2002)
- Going Against the Grain Melissa Diane Smith (2002)
- The No-Grain Diet Joseph Mercola, Alison Rose Levy (2004)
- Eat Fat, Lose Fat Mary Enig, Sally Fallon (2006)
- The Great Cholesterol Con Anthony Colpo (2006)
- Dr. Bernstein’s Diabetes Solution Richard K. Bernstein (2007)
- The Great Cholesterol Con Malcolm Kendrick (2008)
- Statin Drugs Side Effects and the Misguided War on Cholesterol Duane Graveline, (2008)
- Trick And Treat Barry Groves (2008)
- Cereal Killer Alan L .Watson (2008)
- The Primal Blueprint Mark Sisson (2009)
- The Vegetarian Myth Lierre Keith (2009)
- Primal Body-Primal Mind, Nora Gedgaudas (2009)
- The Statin Damage Crisis Duane Graveline, Malcolm Kendrick (2010)
- New Atkins for a New You Eric Westman, Stephen Phinney, Jeff S. Volek (2010)
- Fat and Cholesterol are Good for You Uffe Ravnskov (2010)
- The Paleo Solution Robb Wolf (2010)
- The Paleo Diet Loren Cordain (2010)
Popularyzacją dorobku Westona A. Price’a zajmuje się dzisiaj amerykańska Fundacja Westona A. Price’a pod kierownictwem Sally Fallon. Najbardziej znanym kontynuatorem dorobku Johna Yudkina jest dziś Robert Lustig, neuroendokrynolog, Profesor Pediatrii Klinicznej Uniwersytetu Stanu Kalifornii. Jego wykład pt. Sugar the Bitter Truth, nt. roli fruktozy w metabolizmie, został udostępniony w Internecie i odbił się szerokim echem nie tylko w środowisku krytyków obowiązującego paradygmatu. Można go obejrzeć po następującym adresem: http://www.youtube.com/watch?v=dBnniua6-oM. Polskiego czytelnika zaciekawić może fakt, że propagowaniem żywienia niskowęglowodanowego/wysokotłuszczowego pn. diety optymalnej, zajmuje w naszym kraju się od 40 lat polski lekarz, dr Jan Kwaśniewski. Natomiast w Europie odżywianie niskowęglowdanowe propagował przez kilka dziesięcioleci dr Wolfgang Lutz, znany polskim czytelnikom jako autor książki życie bez pieczywa.
Nie ma jeszcze komentarzy